เบลอ

ผมตั้งใจ

การวาด และถ่ายรูปออกมาไม่ได้บังเอิญแต่เป็นความตั้งใจที่กระทำ

โปรดมองดู ...


เท่านี้กับภาพนี้

ดำดิ่ง และ...

ผมก็แค่มองรองเท้าตัวเอง

เมื่อสภาพจิตใจคุณ(ไม่)ปกติ การดำดิ่งลงบทเพลงที่มีแต่ท่วงทำนองประกอบคงไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ภาพและเสียงคนร้องถูกกำหนดด้วยตัวทำนอง อาจเป็นเพราะ การสร้างบรรยากาศของคนที่ร่ายบทเพลงนั้น

"คุณเข้าใจไหม มันอาจไม่มีคำร้องที่ดูสวยงามหรอก มีแต่เสียงครวญครางของเครื่องดนตรีแต่ละชนิดที่บรรเลงบรรยากาศครอบคลุมตัวผมและคุณ"

มันไม่ได้เข้าใจยากเลย แค่ใช้ความรู้สึกแล้วปล่อยให้บรรยากาศร่ายรำกับตัวคุณเท่านั้นเอง

------------- // -------- *--- - -- -----
-- = -- - - -




--


- - .


.






งั้นคุณลองหลับตา

NOT

เกิน...

เกินความจำเป็นที่ต้องเก็บ

เกินความทรงจำ

เกินไปในทุกขณะในความพร่ำเพ้อ

เกินความสมควร

เกินจนเอ่อและล้นออกมาโดยที่ไร้การสัมผัสต่างๆ

เกินที่จะเป็นมนุษย์ที่ฉลาด

เกินการมอง

เกินการประสบพบเจอ

เกินไปแล้วครับ ผมพูดจริงๆ อาจคงไม่ได้ยิน ก็แค่ตะโกนใส่สมองตัวเอง

A Poster Exhibition

:: Design (alone) cannot change (everything) ::
A Poster Exhibition curated by Santi Lawrachawee
1-7 Dec. 2008
at Grand Hall, Siam Discovery Center
สามารถติดตามความเคลื่อนไหว และรายละเอียดต่างๆได้ที่ http://designalone.blogspot.com ครับ

^ Magazine Ad for Art4D


^ Magazine Ad for Happening


^ Magazine Ad for a day

-----------------------------------------------------------


^ Poster ที่ทำไว้เป็นแบบที่ 2 ไม่ได้ลงไว้ในสื่อ ด้วยความเสียดายเลยขอโพสไว้ด้วยคับ (แฮ่ะๆ ^^)

Design Director : Santi Lawrachawee
Designer : Nattapol Rojjanarattanangkool / Ton Vajanapanich
Photographer : Wannawat Dedpichai

ไม่มีชื่อเรื่อง

รอบกายผม มีผู้คนมากมาย มีเสียงที่ดูครื้นเครง มีการตอบโต้ด้วยถ้อยคำวาจาอันสนุกสนาน มีแสงไฟ มีการเคลื่อนไหว
มันช่างเป็นสุนทรีย์

ใช่...ตัวผมปะทะกับสิ่งเหล่านี้ ผมปะทะกับมันด้วยความรู้สึกที่ไร้ตัวตน ไร้การตอบสนอง
อริยาบทของผมเคลื่อนไหวทุกสัมผัสที่พอจะทำได้

แต่ข้างในของผมนิ่งเงียบสงบ คลุกกรุ่นด้วยความเศร้าหมองอันไร้สัมผัส สิ่งที่รู้สึกได้คือ ความหนาวเหน็บมันไม่ใช่บรรยากาศ(มันแค่เป็นส่วนน้อยเท่านั้น)ผมสร้างตัวผมโดยที่ไม่รู้ตัวว่าสร้างตัวผมอีกคนหนึ่งขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ตัวผมคนนี้เคลือบด้วยความหม่นหมอง
มันมืดเงียบไร้ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งความสงบของจิตใจ มันเกินอธิบายในตัวผมครั้งนี้ อธิบายไม่ได้จริงๆ...
มัน...


อย่างเดียวที่ผมสามารถบอกได้ คือ ผมเหมือนหมดลมหายใจโดยที่ยังสูดอากาศ แปลกไหมครับ
(มันคงไม่แปลกหรอกครับ ถ้าคุณประสบเหตุการณ์แบบที่ผมกำลังเป็น)







วันนี้ผมแค่อยากเรียงรายตัวอักษรชุดนี้ออกจากความรู้สึกของผม แต่มันคงไม่ได้ผลเท่าไหร่มันยังกัดผมด้วยความเจ็บปวดเหล่านี้เหมือนโดนล็อคด้วยกุญแจ เมื่อไหร่ผมจะหาลูกกุญแจเจอสักที ผมจะได้คลายมันออก


สุดท้ายจากตัวอักษรของผมที่เรียงราย ผมอยากบอกว่า
"ช่วยปลดล็อคผมทีได้ไหม ผมยังไม่อยากให้ใครมาล้างตาของผมด้วยน้ำที่ขุ่นหมอง"

Unsung Voice

:: อาจไม่มีใครเห็น แต่มีคนรู้ ::

กิจกรรมทางสาขาออกแบบโดยนักศึกษาปริญญาโท คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
ที่ชื่อ Design Decode II : Unsung Voice อาจไม่มีใครเห็น แต่มีคนรู้
ที่ชักชวนผู้คนในวงการออกแบบมาร่วมเสวนา เพื่อสะท้อนประสบการณ์ในวิชาชีพที่เชื่อมโยงกับมิติทางสังคมและวัฒนธรรม
รวมถึงเปิดโอกาสให้นักออกแบบรุ่นใหม่ได้แสดงผลงานเชิงสังคม
โดยมีผู้เข้าร่วมสรวลเสวนา คือ ประชา สุวีรานนท์ / สันติ ลอรัชวี / มานิต ศรีวานิชภูมิ / ประธาน ธีระธาดา และ กลุ่มสถาปนิกชุมชน Case Studio

ณ ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ TCDC
วันเสาร์ที่ 20 กันยายน 2551 เวลา 13.00-17.00 น.

สำรองที่นั่ง โทร. 087 321 7684 / 087 331 9036
www.designdecode.net

น้ำที่โปรยปราย กับความคุ้นเคย

ในขณะที่หยดน้ำต่างฤดูกาล ผิดแปลกกับความเหมาะสม

ช่างงดงาม...ท้องฟ้าสีหม่น ช่วงเวลาของการหยุดโปรยปราย

ในขณะที่ตัวผมหยุดนิ่งกับกลุ่มควันสีเทา
ผมยืนมองกับความสุนทรียภาพของสายฝนผิดฤดู เปรียบเปรยกับตัวผม

ผมชอบช่วงเวลาที่สายฝนกำลังหยุดโปรยปรายด้วยความบ้าคลั่ง ยืนรับสัมผัสทั้ง ภาพ เสียง และกลิ่น
ช่างสวยงามคุณว่าไหม...


(................................................ผม
เกลียดการต้องยืนรับสัมผัสทั้งที่สายฝนยังโปรยปราย ด้วยความเปียกปอนกับความรู้สึก
เหมือนกับการเผชิญหน้า กับคำพูดและการกระทำอันวนเวียน ไม่หยุด ไม่หยุดผมเปียกไปทั่วร่างกาย
ไม่อยากรับสัมผัส)



.



.
ได้โปรด ผมชอบความงดงามของสายฝน แต่เกลียดความชื้น และเปียกปอนเหลือเกิน

ไร้...

วันนี้ผมจะเขียนตัวหนังสือด้วยความไร้สาระ (ซึ่งก็เขียนเป็นนิจอยู่แล้ว)
ผมไม่ได้ขอให้คุณเข้าใจ แต่ถ้าคุณเข้าใจ ผมก็เสรี

แค่ผมล่องลอย ไร้ซึ่งกาลเวลา ไร้การกระทำทุกสิ่งอื่นใดในความสามารถของมนุษย์ หรือสรรพสิ่ง
ความต้องการแห่งตัวตน ความต้องการซึ่งอิสระแห่งความเสรี เป็นเพียงแค่สบถของมนุษย์

จากนั้นจะสบถ กับ ความหมายอิสระ (ในตัวผม ไม่เกี่ยวอื่นใดเป็นแค่ความเห็นจากตัวผม)
อิสระ ไร้ซึ่งการมีอยู่ ไม่มีความใด เป็นแค่เพียงความคิดของมนุษย์เท่านั้น

ความอิสระจะมีอยู่จริงได้อย่างไรในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างถูกกำหนดขอบเขต ด้วยกาลเวลา
กำหนดด้วยเหตุ และผลของการกระทำ กำหนด กำหนด กรรมหนด

แล้วถ้าผมจะนึก และใช้ความรู้สึกที่ซึ่งเป็นความชอบของบุคคล จะกระทำนอกเหนือการกำหนดทุกสิ่งอย่างบนโลกนี้อย่างเสรี
ไม่สนใจความเป็นอยู่ของสัตว์(สังคม)ที่เดินตามถนน เฉกเช่นความเสรีบนท้องฟ้า....................ผมอิสระ และเสรี(?)








แต่ผมต้องตื่นขึ้นมานับวันเวลา

ARTAIDS

:: PLUS EQUAL ::

Design Director : Santi Lawrachawee
Designer : Tanachot Sapruangnam
Assistants : Nattapol Rojjanarattanangkool

:: pinset / T-shirt / Shopping Bag ::
ชุดเข็มกลัด และผลิตภันฑ์ที่ได้มีส่วนร่วมในการทำครั้งนี้ (ขอบคุณสำหรับโอกาสดีๆครับ ^^) ยังมีเข็มกลัดอีกหลายร้อยอัน และผลิตภันฑ์ชนิดต่างๆที่ออกแบบโดยทีมงานจาก Practical Studio ครับ

^ ชุดเข็มกลัดเดี่ยว


^ ชุดเข็มกลัดแบบ Set
---------------------------------

^ Shopping Bag แบบที่ 1 (Cross+/=)

^ Shopping Bag แบบที่ 2 (Living together+=)
---------------------------------

^ เสื้อยืด (T-shirt Underline=+=)

Design Director : Santi Lawrachawee
Designer : Nattapol Rojjanarattanangkool
*ผลงานชุดนี้เป็นแค่ส่วนนึงของงานเท่านั้น สามารถติดตามรายละเอียดและชมผลงานจากกลุ่มศิลปิน นักออกแบบอีกหลายท่านได้ที่ http://www.artaidsfund.org/plusequal/ ครับ (ถ้ามีส่วนไหนขาดตกบกพร่องต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ)*

ผม

..............................................................................................









22







..............................................................................................

การเคลื่อนไหวที่ดูนิ่งสงบ

ผม..............................ผม
นอกจาก สรรพนามนี้ ผม.................คือ.............................ใคร


และ



ผมเป็นใคร กระหายสิ่งใดที่เป็นอันสมควร นอกจากสรรพนาม (จริต)





ต้องการหยุดที่ส่วนใดของสมองสั่งการ (คำตอบ.....................อยู่ภายในสมองของผม) (หัวเราะกับสมองเพียงสักครั้ง)


........................หรือ ( ) (และ สิ่งนั้นผมไม่ปริปาก กับ พื้นที่อันพอสมควรหรือ)

Yes,I am Not

:: ไม่ อาจ จะ ใช่ ::

by Santi Lawrachawee (อาจารย์ ติ๊ก สันติ ลอรัชวี)

at BUG-Bangkok University Gallery / City Campus
Opening : Saturday, July 5, 2008 at 6.00 pm.
Exhibition : July 5-31, 2008

Liberty school

:: โรงเรียนไท ::

"โรงเรียนไท (Liberty School)" โรงเรียนแนวคิดใหม่ของ คุณ ภิญโญ ไตรสุริยธรรมา
:: แต่เนื่องด้วยเหตุบางประการทำให้ "โรงเรียนไท" ต้องชะลอตัวลงในการเปิด และด้วยความรู้สึกเสียดายเลยนำแบบที่ทำไว้มานาน ลงใน blog แทนครับ ^^ ::
Design Director : Santi Lawrachawee
Designer : Nattapol Rojjanarattanangkool
Assistants : Tanachot Sapruangnam

Pecha-Kucha Night 4

people

สวัสดี (ในบางครั้ง)


หายไป หายไป หายไป หายไป หายไป
คงอยู่ คงอยู่ คงอยู่ คงอยู่ คงอยู่






.






หายไปทั้งที่ยังคงอยู่ ช่างน่าแปลกใจกับความเป็นสัตว์......ของสังคม หลีกหนีหรือ
แต่ผมยังคงอยู่

videotape in my head

:: ย้อนกลับ ::
ด้วยเหตุที่ดูเหมือนความจำเป็นอย่างหนึ่งในชีวิตผมหรือทุกคนที่ต้องลืมตาในตอนเช้า (เที่ยงฯ) หลังจากการหลับพักผ่อน แต่คราวนี้ภาพที่ผมเจอมันกลับต่างกับที่เคย หัวสมองผมเหมือนชิ้นส่วนอิเล็คโทรนิคบางสิ่ง มันกรอกลับเหมือนม้วนเทปที่ต้องการดูซ้ำ แต่การดูซ้ำครั้งนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่ผมต้องการเท่าใดนัก ถ้าเปรียบเทียบกับสีนั้นมันน่าจะเป็น สีเทาหม่น ของรอบกายที่ยังดูไม่เก่ากลับกลายเป็นของใกล้พังในสายตาผม ม้วนเทปในหัวผมช่างหมองหม่นเหลือเกิน เสมือนเป็นการดิ่งลึกของความทรงจำที่ไม่พึงประสงค์ ภาพในหัวกรอกลับอย่างรวดเร็วแล้วกดเล่นเป็นปกติให้ผมเห็นภาพเป็นฉากๆ ในสิ่งที่ผมเคยพบ (เคยพูดคุย) แต่ผมไม่อยากที่จะชมภาพหรือได้ยินเสียงนั้น........................................................................................(ช่วงเวลาการชมของผม)................................... หยุดเสียที

dark sea in my imagination

:: ทะเลสีดำ ::

ภาพนี้เกิดขึ้นจากขณะที่ผมฟังเพลง "ทะเลสีดำ" มันแค่เป็นความ............

face

:: บ่งบอก ::

บอก

:: เล่า ::
ณ เวลานี้ ผมขอบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสมองของผมเอง
เนื้อเรื่องมีอยู่ว่า






































จบ การบอกเล่ากับเรื่องของผมในวันนี้ "ขอบคุณครับที่อ่าน"

ผม

ผม
ผม
ผม
ผม
ผม แค่......................................................ข่มตานอนไม่หลับ
ผมลองข่มตานอนเหมือน ทุกครั้งที่เรียกว่า เป็นประจำ แต่คราวนี้ ผม ข่มตา ให้นอนหลับไม่ได้จริงๆ...

Adam Green

:: ด้วยความชอบ (ส่วนตัว) ::

ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ฟัง(+ชม)แล้วชอบ เลยเอามาให้ลองฟังและชมกันดู (เผื่อบางทีอาจจะชอบเหมือนผมก็เป็นได้)
:: Adam Green "Baby's Gonna Die Tonight" ::

agenda

:: "agenda" interactive design ::





สามารถเข้าไปดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ใน "http://practicalbkk.blogspot.com/"
และเข้าชมเว็ปไซด์ของ agenda ได้ใน www.agendabangkok.com
:: ขอบคุณมากครับ ::
“agenda” : Interactive Design
Concept & Design Direction : Santi Lawrachawee
Graphic Design & Illustration : Nuttika Lertwimonnunt
Ass. Illustration : Nattapol Rojjanarattanangkool
Photography : Tanachot Sapruangnam
Special Thanks : Minchaya Chayosumrit
Practical®Studio.©2008.

เมื่อพระอาทิตย์กลับมาอีกครั้ง

ช่วงเวลาฟ้าเริ่มสว่าง เป็นเวลาที่สวยงาม ตอนเช้ากับการเริ่ม กับการสานต่อ กับการหลับ เป็นเวลาที่ช่างมีความรู้สึกที่ดีแบบแปลกๆ แต่...................แต่ ตอนเช้าที่น่าหลงใหล กลับมีกลุ่มควันสีเทาบางๆ เลื่อนลอยค่อยๆ เข้ามาปกคลุมเสน่ห์ ของมัน กลุ่มควันนั้นอยากจะเปรียบเปรยเหมือนความทรงจำของผมจากวันที่เคยผ่านมา เป็นความทรงจำที่ดูเลือนลาง ( สมควรแล้ว )( สมควรแล้ว ) ( สมควรแล้ว )( สมควรแล้ว ) ( สมควรแล้ว ) เหมือนเป็นหน้าที่ที่ต้องจำ ต้องกระทำ ความซ้ำซาก อยากทิ้ง ความซ้ำซาก แล้วเอาตัวผมใส่เข้าไปในตัวผม ................................ กลับมาดูตัวผมเอง เหมือนความเป็นตัวผมจะค่อยๆหายไปทีละเสี้ยว ผมขอเวลา วิ่งกลับไปตามหาตัวผม มาเติมเต็ม ความเป็นตัวผม ตัวผม ตัวผม ตัวผม ตัวผม แล้วจะกลับมาอีกไม่นาน กลับมาพร้อมความเป็นตัวผมเอง

dopey

:: อาการง่วง ::
เป็นอาการง่วงเรื้อรังที่เกิดขึ้นเมื่อ อาทิตย์ก่อน ( ทั้งอาทิตย์ ) เป็นภาพที่วาดจากความง่วงของจริง

" กาแฟดำยังเอาไม่อยู่ "

flash

:: พื้นผิวกับแสงสว่างของกล้อง ::
ระหว่างการรอ ( จำไม่ได้แล้วว่ารออะไร ) จึงถ่ายรูป

-----------------------------------------------------

-----------------------------------------------------

-----------------------------------------------------

พื้นผิว + สี + แสงแฟลช

Where is my mind ?

:: .............. ::

ความเสรี.....ทางใจ หายไปขณะเวลาหนึ่ง อีกอย่างที่ต้องการอธิบาย คือ ( ...................................................... )

Long live the king

:: ทรงพระเจริญ ::


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า นาย ณัฐพล โรจนรัตนางกูร

Hua-Hin

:: ช่วงปีใหม่กับทะเลในฤดูหนาว ( เป็นพักๆ ) ::
ก่อนถึงปีใหม่ได้มีโอกาสไปทะเล ( ไม่ได้ไปเป็นเวลาแสนนาน )กับบริษัท ภาคปฏิบัติ และบริษัทออกแบบตกแต่งภายในของ อาจารย์ เอ เป็นช่วงเวลาที่ดี(ใจ)และน่าจดจำ "ขอบคุณครับ"




^บ้านพักสวยงาม






^เห็นแล้วจึงถ่าย


^กลางค่ำกลางคืน
ช่วงเวลาของกลางคืนเป็นช่วงเวลาที่ผมชอบที่สุดแต่เก็บรูปภาพ และบรรยากาศได้น้อยมาก เพราะผมไม่สามารถจริงๆ และจำอะไรไม่ค่อยได้ด้วย แต่ที่แน่ๆเป็นภาพที่จำได้อย่างแม่นยำ และไม่ลืมนั้น คือ ผมเห็นขวดสีเขียวทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่เรียงกันในตู้เย็นแบบว่า.....ครับคงไม่ต้องพูดอ่ะคับ

Dog

:: สุนัข ของ เพื่อน ผม ::