เสียงของอากาศ ที่กระทบกับฝุ่นผง

"ร่างกายกลับกลายเป็นเพียงฝุ่นผงอีกครั้ง แค่เสี้ยวนาทีฉับพลัน"

ล่องลอยกับเสียงแห่งความเงียบ ไม่ได้ยิน ไม่รับรู้
เอื้อมมือคว้าฝุ่นผงจับตัวตน กลับกลายเป็นอากาศ
อากาศที่เบาและบาง กลายเป็นของมีคมโดยไม่ทันตั้งตัว
โดนบาด และเฉือน (แต่ไร้ความรู้สึก)

เพียงหลับตาก็พบเจออากาศที่คมกริบ กระทั่งลืมตาก็เห็นบาดแผล
(ผมควรจะลืมตา หรือหลับตาในขณะ?)

ปล่อยตัวให้ลอยไร้การควบคุม


..     .

.            
                 .


"คงจะดี... ถ้ามีเสียงที่ไพเราะ แล้วกระซิบกับฝุ่นผง"
บอกฝุ่นผงให้หยุดล่องลอยซักที ผมอยากลืมตาโดยที่ไม่เห็นบาดแผลซักแห่งเลยได้ไหม